De zonsopgang tijdens mijn tocht op donderdagmorgen
De zonsondergang op woensdagavond
De facinerende aanloop van de rivier de Dart
De uitgang van de Solent: de beroemde en beruchte Needles
Donderdag, 15 juli 2011. Dartmouth.
Gisteren om negen uur met mooi weer uit Lymington vertrokken. Het was inderdaad de voorspelde noordoosten wind en het uitgaande tij van de Solent begon net. Ik werd met hoge snelheid uit de Solent langs de beroemde Needles gesleurd. Af en toe met een snelheid boven de tine knopen! De timing was perfect. Tot helaas ten zuiden van de kaap bij Portland de wind naar het westen draaide. Dit was pas voor de dag erna voorspeld! Dat betekende dus kruisen in Lyme Bay. Eerst een diepe slag de open zee ingegaan en daarna moeizaam tegen wind en het inmiddels gedraaide getij in Lyme Bay in. Allengs wakkerde de wind aan en was ik gedwongen de grote genua te strijken en te vervangen door de high aspect fok die een stuk kleiner is. Toch was het heerlijk zeilen met een stralende zon erbij. In de avond nam de wind nog verder toe en heb ik voor de broodnodige nachtrust een rif in het grootzeil getrokken.
De zonsondergang was prachtig en er verscheen een heel heldere volle maan.
Om half vier in de nacht werd ik verrast door een school dolfijnen rond de boot.
Tegen de morgen viel de wind weg en heb ik het rif weer uit het grootzeil gehaald. Gedurende de nacht korte slaapjes gedaan met behulp van de eierwekker van ca. tien tot vijtien minuten.
Bij de aanloop van Dartmouth viel de wind helemaal weg en omdat ik de accu’s toch moest opladen heb ik het laatste stukje van drie mijlen gemoterd. De ingang van de rivier de Dart is zoals de vorige keren dat ik daar was adembenemend met zijn groene steile deels bebouwde hellingen. Om half zeven maakte ik in Dartmouth vast aan een niet met de wal verbonden drijvende visitors pontoon.
Het was een erg mooie tocht en voor het eerst sinds lang (drie jaren) alleen een nacht op zee gezeild. De boot zeilt geweldig vooral door de nieuwe zeilen. Erg hoog aan de wind. Grote delen van de tocht heb ik met behulp van de windvaan kunnen sturen. Die leer ik nu ook steeds beter hanteren. Het is een kwestie van balans tussen de wind, de stand van de zeilen, de stand van het hoofdroer en de stand van de windvaan. Moeilijk hoor!
Hier op de rivier de Dart is het een gezellige drukte van komen en gaan van zeilboten en motorboten. Er is geen buitenlander meer te bespeuren. Op de Solent zag ik nog veel nederlanders, hier niemand! Dat komt door de overwegend westenwind waardoor het erg moeilijk is voorbij de Solent te komen in een normale vakantie.
alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5625476162754881634" />
