Dinsdag 23 februari 2010
Puerto Quellon, Golfo de Corcovado, Isla de Chiloe, Chili
Position: S 43*07'37 / W 73*37'53
In schitterend weer aangekomen in de bewoonde wereld: het stadje Quellon op het grote en mooie eiland Chiloe. Quellon is een druk stadje met heel veel vissersboten waar wij voor anker liggen. Er wonen ca. 13.000 mensen!!
Een hele schok nadat wij de laatste vier weken haast geen mens gezien hebben.
Na een hele dag zeilen bij een gunstige matige zuidenwind hier tussen de vissersschepen voor anker gegaan. Lang geleden dat we zo hebben kunnen zeilen zonder de motor te gebruiken.
In de morgen toen wij vertrokken van Caleta Boca Chica werden wij nog getrakteerd door een show opgevoerd door twee dolfijnen die prachtige sprongen uit het water maakten.
In die Caleta staat ook een kapelletje dat door de vissers daar gebouwd en onderhouden wordt.
Gisteren heb ik via d satelliettelefoon met mijn beide zoons kunnen praten. Wat had ik hun stemmen al lang niet meer gehoord. Heerlijk.
Morgen kunnen we hier eindelijk weer naar een internetcafe en onze websites bijwerken en emails lezen en versturen.
Wednesday, February 24, 2010
Caleta Galvarino
Zaterdag, 20 februari 2010.
Caleta Galvarino, Canal Darwin,W Isla Quemada
Position: S 45*25'00 / W 74*01'70
In totaal 236 mijlen gevaren in 36 uren, waarvan 26 uren gezeild zonder te motorren!
Wij zijn de beruchte Golfe de Penas overgestoken. Vele zeilers en vissers moeten vaak een week of langer wachten voor zij die baai over kunnen steken. Dat komt omdat die baai volledig open is naar de Stille Oceaan. De bodem loopt daar op van 7000 naar 300 voet en dus staan er enorme steile grondzeeen. Nou inderdaad het was heel heftig terwijl het toch vrij rustig weer was. In het kanaal er naar toe was het nog windstil. Eenmaal op de Golfe de Penas ging het 20 tot 25 knopen waaien en waren er golven van 3 to 5 meter hoog die heel steil en warrig waren. Door die wind staken wij de Golfe de Penas in 5 uren over en daarna kwamen wij in dieper water terecht. Daar werd het rustiger en uiteindelijk zeilden we in prachtig weer door een stikdonkere nacht voor de wind. Op zee was het prachtig weer maar boven de bergen waar wij naar toe gingen hingen dikke wolken.
Caleta Galvarino, Canal Darwin,W Isla Quemada
Position: S 45*25'00 / W 74*01'70
In totaal 236 mijlen gevaren in 36 uren, waarvan 26 uren gezeild zonder te motorren!
Wij zijn de beruchte Golfe de Penas overgestoken. Vele zeilers en vissers moeten vaak een week of langer wachten voor zij die baai over kunnen steken. Dat komt omdat die baai volledig open is naar de Stille Oceaan. De bodem loopt daar op van 7000 naar 300 voet en dus staan er enorme steile grondzeeen. Nou inderdaad het was heel heftig terwijl het toch vrij rustig weer was. In het kanaal er naar toe was het nog windstil. Eenmaal op de Golfe de Penas ging het 20 tot 25 knopen waaien en waren er golven van 3 to 5 meter hoog die heel steil en warrig waren. Door die wind staken wij de Golfe de Penas in 5 uren over en daarna kwamen wij in dieper water terecht. Daar werd het rustiger en uiteindelijk zeilden we in prachtig weer door een stikdonkere nacht voor de wind. Op zee was het prachtig weer maar boven de bergen waar wij naar toe gingen hingen dikke wolken.
Puerto Eden
Woensdag 17 februari 2010
Puerto Eden, Paso del Indio, Isla Wellington
Position: 49*07'80 S / 74*25'60 W
Gisteren hier aangekomen. Het was een stralende zonnige wolkenloze dag. Zo een hebben we op de terugreis nog niet gehad. Ik was in mijn gezicht verbrand. Helaas regent het vandaag weer zoals we hier inmiddels gewend zijn.
Puerto Eden is een dorpje met afstammelingen van de indianen. Het ligt in een nationaal park.
Wegen en auto’s zijn er niet en alle vervoer gaat per boot. Langs de huisjes van golfplaat loopt een houten op palen steunend pad.
Wij hebben een paar levensmiddelen kunnen kopen en er is een echtpaar die een soort restaurantje exploiteert. In de huiskamer hebben we daar samen met de bemanning van de Oostenrijkse boot ‘Delphin” een heerlijke maaltijd genoten.
Onze was hebben we bij een indiaanse mevrouw gebracht. Daar hebben we ook brood bestelt.
Morgen kunnen we de was ophalen. Ik ben bang dat die niet droog zal zijn want vanmorgen hing alles over de leuning van het houten voetpad uitgespreid en nu regent het.
Morgen zijn we van plan weer verder te gaan, want het is erg rustig met de wind.
Helaas kunnen we geen gebruik maken van het internet in de school omdat het nu zomervakantie is en dan is de school gesloten.
Het bijwerken van deze website zal nog een aantal weken moeten wachten tot we in Valdivia zijn.
Puerto Eden, Paso del Indio, Isla Wellington
Position: 49*07'80 S / 74*25'60 W
Gisteren hier aangekomen. Het was een stralende zonnige wolkenloze dag. Zo een hebben we op de terugreis nog niet gehad. Ik was in mijn gezicht verbrand. Helaas regent het vandaag weer zoals we hier inmiddels gewend zijn.
Puerto Eden is een dorpje met afstammelingen van de indianen. Het ligt in een nationaal park.
Wegen en auto’s zijn er niet en alle vervoer gaat per boot. Langs de huisjes van golfplaat loopt een houten op palen steunend pad.
Wij hebben een paar levensmiddelen kunnen kopen en er is een echtpaar die een soort restaurantje exploiteert. In de huiskamer hebben we daar samen met de bemanning van de Oostenrijkse boot ‘Delphin” een heerlijke maaltijd genoten.
Onze was hebben we bij een indiaanse mevrouw gebracht. Daar hebben we ook brood bestelt.
Morgen kunnen we de was ophalen. Ik ben bang dat die niet droog zal zijn want vanmorgen hing alles over de leuning van het houten voetpad uitgespreid en nu regent het.
Morgen zijn we van plan weer verder te gaan, want het is erg rustig met de wind.
Helaas kunnen we geen gebruik maken van het internet in de school omdat het nu zomervakantie is en dan is de school gesloten.
Het bijwerken van deze website zal nog een aantal weken moeten wachten tot we in Valdivia zijn.
Caleta Lucretia
Maandag 15 februari 2010
Caleta Lucretia, Canal Grappler, Isla Saumarez, S of Puerto Micaela.
Position: S 49*30,65 / W 74*15',91
Vandaag hebben wij de gletsjer Pio XI bezocht. Een omweg van 52 mijlen maar zeker de moeite waard. Wat een enorme gletsjer!! (Zie foto’s ).
Vier mijlen breed en zeer indrukwekkend. Regelmatig vielen er met donderend geraas stukken vanaf die vloedgolven veroorzaakten. Om foto’s te nemen was Piet in de bijboot gegaan met overlevingspak en zwemvest. Voor het geval er een enorm stuk ijs zou afbreken en een zodanige vloedgolf zou veroorzaken dat hij zou omslaan. Op de weg erheen hadden wij al steeds voor ijsklompen moeten uitwijken.
Wat een gezicht was dat! En dan te bedenken dat die gletsjer tienduizenden jaren oud is. Vroeger moet hij nog veel groter geweest zijn. Toen was alles hier met een ijskap van kilometers hoog overdekt in de ijstijd dan wel. Nu smelt de heleboel.
Caleta Lucretia, Canal Grappler, Isla Saumarez, S of Puerto Micaela.
Position: S 49*30,65 / W 74*15',91
Vandaag hebben wij de gletsjer Pio XI bezocht. Een omweg van 52 mijlen maar zeker de moeite waard. Wat een enorme gletsjer!! (Zie foto’s ).
Vier mijlen breed en zeer indrukwekkend. Regelmatig vielen er met donderend geraas stukken vanaf die vloedgolven veroorzaakten. Om foto’s te nemen was Piet in de bijboot gegaan met overlevingspak en zwemvest. Voor het geval er een enorm stuk ijs zou afbreken en een zodanige vloedgolf zou veroorzaken dat hij zou omslaan. Op de weg erheen hadden wij al steeds voor ijsklompen moeten uitwijken.
Wat een gezicht was dat! En dan te bedenken dat die gletsjer tienduizenden jaren oud is. Vroeger moet hij nog veel groter geweest zijn. Toen was alles hier met een ijskap van kilometers hoog overdekt in de ijstijd dan wel. Nu smelt de heleboel.
Caleta Luna
Zaterdag 13 februari 2010
Caleta Luna, Canal Andrea, S. Isla Canning, Chili
Position: S 50*18'80 / w 74*36"15
Vandaag weer 9,5 uur gemotord. Helaas de hele dag tegenwind, gelukkig niet hard.
Vanmiddag scheen zelfs af en toe de zon. De barometer is enorm gestegen dus we verwachten wel wat goed weer. Vanmorgen wilden we de gletsjer bekijken die Bill Tillman heeft overgestoken, maar helaas alle bergen waren in mist gehuld dus we zijn door gevaren.
We gaan de komende dagen nog een beroemde gletsjer bezoeken en daarvoor minimaal een dag omvaren. Hopelijk schijnt dan de zon en kunnen we mooie foto’s maken.
Het is wel fijn dat we elke nacht rustig liggen en goed kunnen slapen. Alleen mis ik het zeilen erg. Nu lijkt het wel een bustocht. Steeds motorrend door al die kanalen. Ik moet er niet aan denken dat de motor niet meer werkt. Regelmatig zitten er slierten kelp om de kiel en dan wordt ik opgeschrikt door het vreemde geluid dat daardoor ontstaat en denk ik dat er iets met de motor is. Om die kelp van de kiel weer kwijt te raken moeten we eigenlijk achteruit varen. Maar omdat de achteruit het niet doet hebben we vandaag een grote zak waarin aannemers zand vervoeren met touwen achter de boot gehangen en ons zo voor de wind laten drijven. Op die manier zijn we die taaie slierten kelp weer kwijtgeraakt.
Ook bij het anker ophalen zit er vaak een enorme bos kelp aan het anker. In de bijboot probeer ik dat dan met een machete weg te hakken. Meestal lukt dat wel. Ook het roeien op de ankerplaats met de bijboot wordt vaak door die taaie kelp planten belemmert. Het gebruik van een buitenboordmotor is door die kelp onmogelijk. De schroef zou onmiddellijk vastlopen.
Gisteravond kwam nog een Italiaans stel in de baai voor anker met een Westerly 33 voet lang.
Zij zeilen al acht jaar in de Pacifis rond en zijn drie keer in Polynesie geweest, in Nieuw Zeeland, Singapore, Hongkonk, Thailand, Japan, Hawai, Alaska, etc...
En dat met een kleine 35 jaar oude zeilboot.
Het regent nog steeds elke dag en is vrij koud. De hele dag heb ik koude voeten omdat ik geen goed gevoerde laarzen bij me heb. Tijdens het motoren lees ik wat en kijk naar de voorbijglijdende bergen. Ik hoop nu echt dat de voor vandaag voorspelde zuidwestenwind morgen ook werkelijk komt zodat we eindelijk wee eens kunnen zeilen zonder motor.
Caleta Luna, Canal Andrea, S. Isla Canning, Chili
Position: S 50*18'80 / w 74*36"15
Vandaag weer 9,5 uur gemotord. Helaas de hele dag tegenwind, gelukkig niet hard.
Vanmiddag scheen zelfs af en toe de zon. De barometer is enorm gestegen dus we verwachten wel wat goed weer. Vanmorgen wilden we de gletsjer bekijken die Bill Tillman heeft overgestoken, maar helaas alle bergen waren in mist gehuld dus we zijn door gevaren.
We gaan de komende dagen nog een beroemde gletsjer bezoeken en daarvoor minimaal een dag omvaren. Hopelijk schijnt dan de zon en kunnen we mooie foto’s maken.
Het is wel fijn dat we elke nacht rustig liggen en goed kunnen slapen. Alleen mis ik het zeilen erg. Nu lijkt het wel een bustocht. Steeds motorrend door al die kanalen. Ik moet er niet aan denken dat de motor niet meer werkt. Regelmatig zitten er slierten kelp om de kiel en dan wordt ik opgeschrikt door het vreemde geluid dat daardoor ontstaat en denk ik dat er iets met de motor is. Om die kelp van de kiel weer kwijt te raken moeten we eigenlijk achteruit varen. Maar omdat de achteruit het niet doet hebben we vandaag een grote zak waarin aannemers zand vervoeren met touwen achter de boot gehangen en ons zo voor de wind laten drijven. Op die manier zijn we die taaie slierten kelp weer kwijtgeraakt.
Ook bij het anker ophalen zit er vaak een enorme bos kelp aan het anker. In de bijboot probeer ik dat dan met een machete weg te hakken. Meestal lukt dat wel. Ook het roeien op de ankerplaats met de bijboot wordt vaak door die taaie kelp planten belemmert. Het gebruik van een buitenboordmotor is door die kelp onmogelijk. De schroef zou onmiddellijk vastlopen.
Gisteravond kwam nog een Italiaans stel in de baai voor anker met een Westerly 33 voet lang.
Zij zeilen al acht jaar in de Pacifis rond en zijn drie keer in Polynesie geweest, in Nieuw Zeeland, Singapore, Hongkonk, Thailand, Japan, Hawai, Alaska, etc...
En dat met een kleine 35 jaar oude zeilboot.
Het regent nog steeds elke dag en is vrij koud. De hele dag heb ik koude voeten omdat ik geen goed gevoerde laarzen bij me heb. Tijdens het motoren lees ik wat en kijk naar de voorbijglijdende bergen. Ik hoop nu echt dat de voor vandaag voorspelde zuidwestenwind morgen ook werkelijk komt zodat we eindelijk wee eens kunnen zeilen zonder motor.
Caleta Damien
Donderdag 11 februari 2010
Caleta Damien, W. Coast of Canal Sarmiento, SE Isla Whidby, NE Isla Vancouver
Position: S 54*18'44 / W 74*08'60
Vandaag is Riet jarig. Ik heb haar gelukkig kunnen bellen via de Immersat installatie op de boot die via de satellieten werkt.
Het was een moeizame dag vandaag. Bij het ankerop gaan in Caleta Balandra zat het anker en de kiel vreselijk in kelp gewikkeld. Met de machete kon ik de hele bos van het anker afkappen maar bij de kiel kon ik niet bij. Bij het uitvaren van de Caleta raakten wij vast op de rotsen.
Omdat de hefkiel niet meer werkt en ook de achteruit van de motor niet moesten we wachten op het opkomend water. Gelukkig werd het vloed en na een kwartier waren wij los.
Door aan een hekanker te ankeren zijn we de kelp rond de kiel tenslotte kwijt geraakt.
In het kanaal stond de wind weer op de kop en werd het weer de hele dag kruisend motorren met de stagfok op. In de middag werd het eindelijk droog. Wat regent het hier veel! Volgens de pilot 250 van de 365 dagen!
Aan het einde van de dag kregen we weer een harde wind tot 35 knopen te verduren.
Zoals gebruikelijk werden wij bij het invaren van de Caleta begeleid door buitelende dolfijnen.
Met veel moeite in deze Caleta vastgemaakt aan de bomen en voor anker. Lastig hoor zonder achteruit te kunnen varen.
In de avond kregen wij de bemanning van de “Delphin”. Oostenrijkers uit Salzburg.
De Delphin is een 25 ton zware aluminium kimkieler van het type “Reinke”. Zij hebben twee zes cilinder motoren en vervoeren 2500 liter diesel!!
Voor het weekeinde is zuidwestenwind voorspeld. Zouden we dan weer eens kunnen zeilen zonder te motoren?
Caleta Damien, W. Coast of Canal Sarmiento, SE Isla Whidby, NE Isla Vancouver
Position: S 54*18'44 / W 74*08'60
Vandaag is Riet jarig. Ik heb haar gelukkig kunnen bellen via de Immersat installatie op de boot die via de satellieten werkt.
Het was een moeizame dag vandaag. Bij het ankerop gaan in Caleta Balandra zat het anker en de kiel vreselijk in kelp gewikkeld. Met de machete kon ik de hele bos van het anker afkappen maar bij de kiel kon ik niet bij. Bij het uitvaren van de Caleta raakten wij vast op de rotsen.
Omdat de hefkiel niet meer werkt en ook de achteruit van de motor niet moesten we wachten op het opkomend water. Gelukkig werd het vloed en na een kwartier waren wij los.
Door aan een hekanker te ankeren zijn we de kelp rond de kiel tenslotte kwijt geraakt.
In het kanaal stond de wind weer op de kop en werd het weer de hele dag kruisend motorren met de stagfok op. In de middag werd het eindelijk droog. Wat regent het hier veel! Volgens de pilot 250 van de 365 dagen!
Aan het einde van de dag kregen we weer een harde wind tot 35 knopen te verduren.
Zoals gebruikelijk werden wij bij het invaren van de Caleta begeleid door buitelende dolfijnen.
Met veel moeite in deze Caleta vastgemaakt aan de bomen en voor anker. Lastig hoor zonder achteruit te kunnen varen.
In de avond kregen wij de bemanning van de “Delphin”. Oostenrijkers uit Salzburg.
De Delphin is een 25 ton zware aluminium kimkieler van het type “Reinke”. Zij hebben twee zes cilinder motoren en vervoeren 2500 liter diesel!!
Voor het weekeinde is zuidwestenwind voorspeld. Zouden we dan weer eens kunnen zeilen zonder te motoren?
Caleta Victoria
Dinsdag 9 februari 2010
Caleta Victoria, N. Canal of Paso Victoria, Isla Hunter, Chili
Position: S 52*00' / W 79*43
Vannacht heeft het heel erg gestormd en het is nog niet voorbij. Onophoudelijke regen en enorme windvlagen.
Gisteren het kanaal Smyth opgekruist met behulp van de motor en de stagfok tegen 20 tot 33 knopen noordwesten wind, pal op de kop. (Zie foto)
Hier in de Caleta liggen wij veilig met aan de achterkant drie lange lijnen, vastgeknoopt aan de bomen en aan de voorkant het anker uit. Na een tijdje is de zweedse boot “Blue Dame”ook aangekomen en afgemeerd. In de namiddag zijn ze bij ons op de borrel geweest: “Jan & Monika” en “Ingmar & Sylvia”. Als ik met mijn eigen boot weer eens in Goteborg kom moet ik Ingmar toch eens opzoeken.
Toen ik aan de wal kwam om de lijnen aan de bomen vast te maken stond ik versteld van de vele prachtige bloemen en varens en korstmossen die hier groeien. Het leek wel een botanische tuin met die oude en vaak verrotte bomen en een klein riviertje. Hier zou ik graag een wandeling maken, maar de rukwinden en de constante regen weerhouden mij nu.
Caleta Victoria, N. Canal of Paso Victoria, Isla Hunter, Chili
Position: S 52*00' / W 79*43
Vannacht heeft het heel erg gestormd en het is nog niet voorbij. Onophoudelijke regen en enorme windvlagen.
Gisteren het kanaal Smyth opgekruist met behulp van de motor en de stagfok tegen 20 tot 33 knopen noordwesten wind, pal op de kop. (Zie foto)
Hier in de Caleta liggen wij veilig met aan de achterkant drie lange lijnen, vastgeknoopt aan de bomen en aan de voorkant het anker uit. Na een tijdje is de zweedse boot “Blue Dame”ook aangekomen en afgemeerd. In de namiddag zijn ze bij ons op de borrel geweest: “Jan & Monika” en “Ingmar & Sylvia”. Als ik met mijn eigen boot weer eens in Goteborg kom moet ik Ingmar toch eens opzoeken.
Toen ik aan de wal kwam om de lijnen aan de bomen vast te maken stond ik versteld van de vele prachtige bloemen en varens en korstmossen die hier groeien. Het leek wel een botanische tuin met die oude en vaak verrotte bomen en een klein riviertje. Hier zou ik graag een wandeling maken, maar de rukwinden en de constante regen weerhouden mij nu.
Caleta Darde
Zondag 7 februari 2010
Caleta Darde, East Coast of Canal Smyth, W. Isla Hose, Chili
Position: S 52*28'65 / W 73*35,25'
Vandaag was het bar en boos weer. De hele nacht werd ik al steeds opgeschrikt door de valwinden in Puerto Tamar die de boot heen en weer zwiepten en deden kreunen.
Ik ben er om 01.30 uur nog uitgegaan om te kijken of het anker het wel hield.
In de morgen besloot Piet om toch te vertrekken. Eerst werden we nog opgehouden door een paar buien met felle windstoten. Tussen de buien leek het wel te gaan met de wind.
We moesten een berucht stuk water over: uit het einde van Straat Magallanes die open naar de Stille Zuidzee ligt en vandaar het kanaal Smyth in. Wij vertrokken om 8.30 uur. Er stonden inderdaad twee tot drie meter hoge golven. Gelukkig hadden wij de stroom mee en zeilden eindelijk weer eens zonder motor met een dubbel gereefd grootzeil en later met de fok erbij met een vaart van wel tien knopen het kanaal Smyth in. Daar nam de wind steeds verder toe en de ene felle hagel en regenbui volgde de andere op. Af en toe 36 knopen wind !
Uiteindelijk zijn wij om 14.00 uur een beschutte ankerbaai ingedoken. Deze lag aan lagerwal met een heel nauwe ingang. Op het moment dat wij de opening zochten barstte de zoveelste bui los. Toch even spannend of alles wel goed zou gaan. In de baai is het erg beschut en laten wij nu bui na bui over de boot gieren terwijl de dieselkachel ons weer heerlijk opwarmt.
Want de wind was erg koud en handen en voeten waren steenkoud geworden.
De zweden met de boot “Blue Dame” kwamen anderhalf uur later ook in deze baai voor anker liggen. Jan & Monika hebben wij vanaf Buenos Aires regelmatig ontmoet. Zij volgen dezelfde route als wij.
Caleta Darde, East Coast of Canal Smyth, W. Isla Hose, Chili
Position: S 52*28'65 / W 73*35,25'
Vandaag was het bar en boos weer. De hele nacht werd ik al steeds opgeschrikt door de valwinden in Puerto Tamar die de boot heen en weer zwiepten en deden kreunen.
Ik ben er om 01.30 uur nog uitgegaan om te kijken of het anker het wel hield.
In de morgen besloot Piet om toch te vertrekken. Eerst werden we nog opgehouden door een paar buien met felle windstoten. Tussen de buien leek het wel te gaan met de wind.
We moesten een berucht stuk water over: uit het einde van Straat Magallanes die open naar de Stille Zuidzee ligt en vandaar het kanaal Smyth in. Wij vertrokken om 8.30 uur. Er stonden inderdaad twee tot drie meter hoge golven. Gelukkig hadden wij de stroom mee en zeilden eindelijk weer eens zonder motor met een dubbel gereefd grootzeil en later met de fok erbij met een vaart van wel tien knopen het kanaal Smyth in. Daar nam de wind steeds verder toe en de ene felle hagel en regenbui volgde de andere op. Af en toe 36 knopen wind !
Uiteindelijk zijn wij om 14.00 uur een beschutte ankerbaai ingedoken. Deze lag aan lagerwal met een heel nauwe ingang. Op het moment dat wij de opening zochten barstte de zoveelste bui los. Toch even spannend of alles wel goed zou gaan. In de baai is het erg beschut en laten wij nu bui na bui over de boot gieren terwijl de dieselkachel ons weer heerlijk opwarmt.
Want de wind was erg koud en handen en voeten waren steenkoud geworden.
De zweden met de boot “Blue Dame” kwamen anderhalf uur later ook in deze baai voor anker liggen. Jan & Monika hebben wij vanaf Buenos Aires regelmatig ontmoet. Zij volgen dezelfde route als wij.
Puerto Tamar
Zaterdag 6 februari 2010
Puerto Tamar, Estrecho de Magallanes, Peninsula Tamar
Position: S 52*55,56 / W 73*46,05
Vandaag voor het eerst sinds 16 januari weer een paar uren kunnen zeilen zonder dat de motor bijstond. Voor de wind door de Straat van Magallanes. Dit is uitzonderlijk want deze straat is berucht om de noordwest tegenwind en nu hadden wij zuidoosten wind in de rug. Helaas na enkele uren moest de motor er weer bij om enige voortgang te boeken. Zo hebben wij vandaag toch 70 mijlen in 12 uur afgelegd. Zoals gebruikelijk hier ging het vanmiddag weer regenen en dat doet het nog steeds. Inmiddels liggen wij hier op de ankerplek te schudden van de gierende wind. Toen wij aankwamen werden wij verwelkomd door vijf buitelende dolfijnen die ons een halfuur tot de ankerplaats begeleidden. Dat heb ik vaker meegemaakt zo’n ontvangstcomite.
Ik lees nu het beroemde boek van de bergbeklimmer/zeiler Bill Tillman: “Mischief in Patagonië”. In 1954 zeilde hij met een loodskotter en bemanning in deze wateren met als doel de ijskap over te steken. Er is hier een plaats naar hem genoemd. Zo leuk om te lezen over dezelfde wateren waar wij nu in rondvaren. Wat is er in die vijftig jaren veel veranderd. Toen was het navigeren zo moeilijk. Wij beschikken over een betrouwbare motor, elektronische kaarten, een nauwkeurige beschrijving in een pilotboek, radar en een stuurautomaat waardoor wij in de beschutting van een overkapping alles voorbij zien glijden. Toen met de hand sturend , vaak zonder motor, zonder gedetailleerde informatie door deze moeilijke met rotsen bezaaide kanalen hun weg zoekend.
Gisteren bij Isla Carlos veel walvissen gezien. Geprobeerd te fotograferen en is maar gedeeltelijk gelukt. Isla Carlos is het enige maritieme natural park van Chili.
Puerto Tamar, Estrecho de Magallanes, Peninsula Tamar
Position: S 52*55,56 / W 73*46,05
Vandaag voor het eerst sinds 16 januari weer een paar uren kunnen zeilen zonder dat de motor bijstond. Voor de wind door de Straat van Magallanes. Dit is uitzonderlijk want deze straat is berucht om de noordwest tegenwind en nu hadden wij zuidoosten wind in de rug. Helaas na enkele uren moest de motor er weer bij om enige voortgang te boeken. Zo hebben wij vandaag toch 70 mijlen in 12 uur afgelegd. Zoals gebruikelijk hier ging het vanmiddag weer regenen en dat doet het nog steeds. Inmiddels liggen wij hier op de ankerplek te schudden van de gierende wind. Toen wij aankwamen werden wij verwelkomd door vijf buitelende dolfijnen die ons een halfuur tot de ankerplaats begeleidden. Dat heb ik vaker meegemaakt zo’n ontvangstcomite.
Ik lees nu het beroemde boek van de bergbeklimmer/zeiler Bill Tillman: “Mischief in Patagonië”. In 1954 zeilde hij met een loodskotter en bemanning in deze wateren met als doel de ijskap over te steken. Er is hier een plaats naar hem genoemd. Zo leuk om te lezen over dezelfde wateren waar wij nu in rondvaren. Wat is er in die vijftig jaren veel veranderd. Toen was het navigeren zo moeilijk. Wij beschikken over een betrouwbare motor, elektronische kaarten, een nauwkeurige beschrijving in een pilotboek, radar en een stuurautomaat waardoor wij in de beschutting van een overkapping alles voorbij zien glijden. Toen met de hand sturend , vaak zonder motor, zonder gedetailleerde informatie door deze moeilijke met rotsen bezaaide kanalen hun weg zoekend.
Gisteren bij Isla Carlos veel walvissen gezien. Geprobeerd te fotograferen en is maar gedeeltelijk gelukt. Isla Carlos is het enige maritieme natural park van Chili.
Subscribe to:
Posts (Atom)